Iklimsiz Seytan Tohumlari

Sesler vardi süzülmekten yorgun, tasinmis, ötelerden ve renklerin icinde. Bazen bilindik bir kösede, kendi halinde ve sinsiligini rüzgardan gizlercesine. Uzanip tutmak imkansiz gibi, uzanip tutmak aldanis. Orada oldugunu göstermek icin cirpinmayan, siradana gizli bir yakaris. Senin olmak istemeyen sesler vardi. Irkildigin icin buradasin, düsledigin icin bu sesleri ve asla denilen yolculugun tam kalbinde serpildigin icin. Seni döndürecek seyler geride kaldi. Yürümek hicliginin icine. Belki bir nebze tutmak gölgeni, birazcik görmek kendini, iklimsizligin icinde göz seyirmeleri. Böylesin artik sen, baska bir sey umma. Cirpinisin bir pencere icinde, rüzgar perdesiz ve bosluk yükseklerden süzülen. Uzun bir yürüyüsün kalbinde kederli soluklan, kücücük bir sessizlik düste, icinden bir renk tut ve avuclarindan kayip gidisini izle. Bir tohuma fisildanmis sözler olarak bak kendine, orada dur ve kaybolusuna bak uzun uzun.