Hrisantosu Ben Öldürdüm

Osmanli Imparatorlugunun son yillari Istanbul Ve gercek bir hikaye Hrisantosu Ben Öldürdüm
Birinci Dünya Harbinin henüz ilk yillarinda; Istanbul, harbe mahsus sikintilarin pencesinde iken Beyoglunun eglence alemlerinde ince narin boyu, tüysüz yüzü, göz alici endami ve fiyakali yürüyüsü ile cevresindeki tüm kadinlari kendisine asik eden genc bir delikanli, Hrisantos peyda olur. Hrisantosun, bir kez bakan her kadini mest eden siyah gözleri, esasinda kötülük ve nefret ile doludur. Osmanli Imparatorlugunun son yillarina denk gelen dönemde Hrisantos; on ücü polis memuru olmak üzere yirmi bir kisinin canina kiyan, tüm zabita teskilatini pesinden kosturan azili bir serirdir.
Icerisinde bulunulan öyle bir dönemdir ki Rum palikaryalarinin simariklarina tahammül edemeyen bir Türk subayi careyi kendi canina kiymakta bulur. Zabita teskilatina mensup herkesin yüregi intikam hirsiyla dolar. Zamani gelecek, bir gün sabah olacak ve sehirlerinin üzerini kaplayan karanliklar dagilacak, tüm sehitlerin öcü alinacaktir.
Uzun ugraslar ile bir türlü pusuya düsürülemeyen, her defasinda kacip kurtulmanin bir yolunu bulan Hrisantosun sonu ise polis memurlari Muharrem Efendi ile Cafer Tayyar Efendinin ellerinden olacaktir. Muharrem Alkor, yillar sonra Istanbul Kan Aglarken ve Üc Namus Bekcisi adlariyla sinema filmlerine de konu olan Hrisantosu Ben Öldürdüm adli eserinde adeta tarihin yaziciligi görevini üstlenmekte ve verilen mücadeleyi birinci agizdan okurlarina aktarmaktadir.