Intibah

Dilasub Seni bu halde görmektense zebaniler elinde sonsuza kadar aci cekmek bin kat hayirlidir. Sana ben kiydim. Allah bin türlü belami verseydi de dünyaya gelmeyeydim. Kör olsaydim da vaktiyle seni görmeyeydim Yok Yok Sana bir sey olmadi. Insallah kurtulacaksin. Cektigimiz belalarin hepsini unutacagiz, degil mi Ah Söz söylemiyor. Nicin söylesin Nicin söylesin Ben onu öldürmek istedim. O benim icin canini verdi de giderken yüzüne bile bakmadim. Dilasub ben sana merhamet etmedim, sen de bana merhamet etmeyecek misin gibi kesik kesik, garip garip epey yalvardi.
Romantik metinlerin karakteristigine uygun bicimde keskin hatlarla ayrilan iyiler kötüler ikilemini belirgin bicimde hissettiren Intibah, Dilasubun temiz sevgisi ile Mehpeykerin cirkin tabiati arasinda salinan talihsiz -belki de ahmak- bir adamin, Ali Beyin hikayesini anlatiyor.
Namik Kemalin Intibahi yayimladigi günden bugüne kadar Türkce, bir roman dili olma yolunda epeyce mesafe kat etti; türün dünya edebiyatindaki emsalleriyle boy ölcüsebilecek derecede güzel örnekleri de ortaya cikti. Ancak ne kadar yol kat edilirse edilsin okurun ve arastirmacilarin bir eli kendi cagdaslarinda iken diger eli hep baslangic noktasindaki bu ask hikayesindeydi. Bu anlamda Namik Kemalin Intibahi aradan gecen yaklasik 150 yila ragmen okur nezdinde degerini hic kaybetmemis ve edebiyatimizin klasiklerinden biri olmustur.