Ne Kadar Sevgi O Kadar Cözüm

Insana bahsedilmis en büyük güc sevgi potansiyelidir. Cogumuza duydugumuz karsiliksiz sevginin gücünden de anlasilacagi gibi, tahminlerin ötesinde bir güctür sevgi. Sevgi gücünü kullanmak icin kendimizi tanimak zorundayiz. Kendini bilmeden kendini sevmek, kendini sevmeden baskasinin sevmek söz konusu olmaz. Gercek hayat, insanin önce kendi icinde kesfettigi kendi gercegidir. Yalanlar üzerine kurulu bir hayat yasamak, baskalari istiyor diye, toplum öyle dedi diye, güvence olsun diye ikiyüzlü bir hayata peki demek, gercekle uyusmayan bir durumdur.
Sevgi, gasp etme, ele gecirme ya da bir fetih olayi degildir. Sevgi, vermek ve karsindakine yapilacak bir ic yolculuktur. Ana kucaginda sevgiyle beslenirse cocuklar, sevgiyi ve dolayisiyla duyguyu, sezgiyi ögrenirler. Duygu olmadan akil ise yaramaz cünkü. Bu yüzden aile, insan hayatinda kilit rol oynar. Cocuk ailede görerek ögrenir. Anne-baba nasil davraniyorsa genc kizlar ve erkekler de evlendikten sonra ayni onlar gibi olurlar. Farkinda olmadan ayni davranis bicimlerini benimseyerek ayni sorunlu noktalara gelirler. Bir sorunu cözebilmek icin onu yok saymak ya da ondan kacmak yerine o sorunla yüzlesmek gerekir. Sorunla yüzlesmek, insanin kendisiyle yüzlesmesi demektir.
Cocuklarimiza cözüm yollari düsünmeyi ögretelim. Cözücü olsunlar, talep edici degil. Siddetin cözüm olmadigini, konusmanin, anlasmanin ve dinlenmenin cözüm oldugunu onlara ögretmek zorundayiz. Birlikte olmanin sorumlulugunu paylasmayi, parayi da parasizligi da paylasmayi, acilari paylasmayi, hayatin dümdüz olmadigina inanarak inis cikislariyla birlikte bir hayati paylasmayi.. Bütün bunlar icin elbette ilk önce sevgi olmasi gerekli. Iki kisi arasinda ancak sevgi olursa bircok seye katlanmak, bircok seyi asmak, sorunlari cözmek mümkün olabilir. Eger sevgi olmazsa, zaten daha ilk adimda o savas kaybedilmis demektir.