Kavurga Kizili

Gündüz hava ne kadar sicaksa, simdi de o kadar soguktu. Sirtimdaki canta, yürüdükce
agirlasarak nefes alip vermemi zorlastiriyordu. Soluk aldigimda her yeri kaplayan tarlalardaki
yeni kirilmis tütünlerin keskin kokusu, genzimi yaka yaka cigerlerime dolup midemi
bulandirirken, sonunda dualarim kabul oldu sanirim. Eski püskü bir kamyonet, beni gectikten
sonra az ilerde duruverdi. Kalan gücümü toplayarak, dörtlülerini yakip beni bekleyen
kurtaricima dogru kostum. Kapiyi acip teklifsizce ön koltuga kendimi atacakken, direksiyondaki
iri kiyim adamin soran gözleriyle karsilasinca, elim kulpta, nefes nefese kalakaldim. Adam,
Hayirdir hemserim. Bu saatte nereye böyle dedi.
Kavurga Kizili, islek bir kalemin cizdigi bazen tuhaf bazen mizahi bazen dramatik insan
resimleriyle, hayata ait sahici hikayelerin birbiri ardina ve derin bir merak duygusuyla
okundugu, elden birakilmak istenmeyecek bir kitap.