Theoretische grondslagen van de wetenschappelijke vertaling

Wat is de vertaling? Het is een verandering van taalkundige locatie, of zoals de voorstanders van het interpretatiemodel zeggen: deverbaliseren. Als waarnemer maakt de vertaler markeringen in de brontekst langs drie assen: syntagmatisch, paradigmatisch en semantisch. Hij of zij lokaliseert semiotiek, coherente tekensystemen. In het cognitieve systeem van de vertaler wordt door de geïdentificeerde semiotiek een beroep gedaan op doeltaal-simotiek die de vertaler in de vorm van cognitieve aanvullingen in de loop van zijn of haar carrière als vertaler heeft opgebouwd. Een ander universum wordt dus geconstrueerd door een verandering van plaats: de geselecteerde semiotiek krijgt deze keer nieuwe dimensies in de doeltekst langs drie assen: syntagmatisch, paradigmatisch en semantisch. In deze fase speelt de vertaler de rol van hermeneutist-vergelijker. Aangezien het vertaalproces in de praktijk plaatsvindt in vertaaleenheden (TU's), moet bovendien de coherentie en de samenhang van deze eenheden voortdurend worden gecontroleerd. Op theoretisch niveau moet op lange termijn een metatranslatie op basis van LS en LC worden gevormd door tweetalige semiotische systemen te vergelijken: dit is de taak van specialisten en vertaalinstellingen.

Agrégé de traduction (Fr-Ar y Ar-Fr), especialista en lexicografía y diseñador de libros escolares en Marruecos.