Farabi ve Ibn Sinada Tahayyül

Insanin pek cok etkinligiyle iliskilendirilebilecek bir genislige sahip olan ve bundan dolayi tarih boyunca filozoflar tarafindan farkli bakis acilarindan ele alinan hayal gücünün, yani tahayyülün, Platon ve Aristotelesten Islam felsefe gelenegine uzanan sürecte özellikle bilginin elde edilisindeki rolü ve akilla iliskisi etrafinda yogun bir sekilde tartisildigi görülmektedir. Ilk olarak tahayyülün Antik-Helenistik felsefedeki görünümlerini ve Islam dünyasina intikal süreclerinde gecirdigi dönüsümleri ortaya koyan bu calisma, Islam felsefesinin iki büyük ismi, Farab ve Ibn Snanin eserlerine yogunlasarak tahayyülün anlam dünyasinin bu iki filozof tarafindan nasil genisletildigini, peygamberlik, vahiy, kehanet, sihir gibi olgulari merkeze alarak gözler önüne sermektedir.