Yangin

Yangin, yeraltinda sinsice uyuyan bir siyah pars gibi, huzursuzlugu her an hissedilip de geldigi kesin olarak söylenemeyen bir deprem gibi, yeryüzünün her kösesini ve bucagini hem ayri ayri, hem hep bir anda yokluyor.
Herkes ölüyor. Kimi hizli kimi yavas... Camlar patliyor yangin sicagiyla. Topragin alti da yerin üstü gibi kayniyor. Cübbeliler gerekeni düsünüyorlar. Kan kirmizi, koyu. Gidiyorsan ben de geliyorum, diyor kiz kardesi. Duvarlar, cöp sehirler. Yerliler, romantikler, siviller...
Kontroller. Renkler birer birer sönüyor. Ne düsünüyorsun
Özge Sarioglu, felaket öngörüsüyle edebiyat sehrengizine giriyor. Ustaca yazilmis bir ilk roman. Yangin, ürkütücü bir distopya. Bir ihtimalin romani...