483. Sokak

Annesi, Cevabin, evet ya da hayir olacagi sorular sormuyordu.
Sadece hayatin kurtulacak, mutlu olacaksin diyordu.
Meryem, gecim derdinden, üc cocuguna hem anne hem baba oldugundan bahsederken, Emine, tüm bunlarin tek cözümünün kendisinin yüzünü bile görmedigi ve neredeyse kendisinden otuz yas büyük bir adamla evlenmek olmasina anlam veremedi. Tüm yapraklarini kopardigi yasemin ciceginin dalini yere atti. Yasemin kokulu ellerini tekrar birlestirip yine bacaklarinin arasina aldi.
Göz ucuyla on alti yildir yasadigi fakirhaneye bakti. Gözleri, her sabah sefkatle suladigi, sularken konustugu, pencere kenarina dizilmis ciceklere daldi. Avlunun ortasindaki asma agacina, Mahirin damdan gelen horlama sesine dikkat kesildi.
Zaten mutluydum ben dedi kisik sesle.
483.Sokak, insani ruhsal derinligiyle, insan iliskilerini toplumsal, dönemsel boyutlariyla islemesiyle, coklu ve karmasik olaylarin uzun bir zaman dilimine sistematik dagilimiyla, icerdigi dramatik celiski, catismalarin yogunlugu ve carpiciligiyla dikkat cekiyor. Unutulan ve ici bosaltilan temel degerlere sahip cikiyor.