Hizir ile Musa

Sabir-sizlan-mamiz
ya da
sabrimizin sizlanmasi,
basa,
en basa
gec-kalmisligimizdan,
ama ayni zamanda da
oraya
-ne-den sonra
-rüc telasimizdan
oluyor
sani-yorum
Olan aslinda coktan olmus olsa da bizim onun tekrarina tanikligimiz, tekrar edeni ikrarimiz hep sonradan. Ama neden sonra olsa da , bu taniklik hep taze, hep ilk defa. Coktan olmus olan yeniden oluyor, ol Emri her an yineleniyor; varlik sürekli yineleniyor cünkü. Varlik onu cepecevre saran karinda her dem, dem-be-dem devine-dura ola geliyor. Varlikta her sey daimi bir olus halinde .Insan da . O da, basta, en basta, ol-dendikten sonra, ol-karinda, ola geliyor her daim. Varligi- ana karnindaki bebegi saran mesime gibi- cevreleyen, saran,sarmalayan zaman; varligi, karninda bulunduran, onu olduran zaman, dösünde devine-duran varligi havasizliktan bogulmaktan ya da bayatlayip kokusmaktan koruyor, onu taze, diri-taze, terütaze tutuyor daima; ama ayni zamanda varligi degistirip, bozusa ve oradan yeni bir olusa sokuyor. Varlik, zamanla soluk alip veriyor. Keza soluyor zamanla. Varligin cevreni Horizont denen, varligin karni hakeza. Insan, varoldukca karnin cocugu Insan, ibnul vakt .