Kibrit Kokusu

Ne gülün ne de kafurun gücü yeter kan kokusunu bastirmaya.
Her sey yanik kibrit kokusuyla basladi. Yunusun görüleri, ne oldugunu anlayamadigi gücü. Icindeki bu seyle, kudret mi yoksa lanet mi oldugunu anlayamadigi seyle ne yapacagini anlamak icin cesit cesit yola basvurdu. Bazi insanlar ondan etkilendi, bazilari korktu. Bazi insanlar onu sevdi, bazilari terk etti. Depremin hemen ardindan yasadiklari, insanlara yardim etmek isteyen ve bunu nasil yapacagini bir türlü bilemeyen Yunusu yepyeni bir maceraya sürükledi. Cok sevdigi Zühreyi kaybetti ama Urfadaki akrabalariyla tanisti. O bile kendisine inanmazken ona inanan insanlar buldu. Yine de yalnizlik, kalabaligin merkezindeyken bile yalnizlikti.
Özlem Göncü, Kibrit Kokusunda kendiyle ve ölümün agirligiyla sinanan Yunusun hikayesini anlatiyor.
Kalabaligin arasinda yalnizdi. Insan yüzlerine bakiyor ama görmüyordu. Sohbetlere katilmiyordu. Disinda kaldigi dünyayi isigini yitirmis bakislarla seyretmekten yana kullaniyordu tercihini. Cagrisimlar denizinde batip ciktigini herkesten gizliyordu.