Mutlu Prens

Büyük bir sehrin ortasinda, parktaki agaclardan daha yüksek bir sütun üzerinde Mutlu Prens in heykeli bütün ihtisamiyla beliriyordu; kentin neresinden bakilirsa görebilmek mümkündü.
Sehrin sakinleri bu heykeli cok begeniyor ve bunun essiz bir yapit oldugunu düsünüp onunla gurur duyuyorlardi. Sehre gelen yabancilarin yaptigi ilk is bu heykeli görmekti. Herkes onu büyük bir hayranlikla izliyordu.
Mutlu Prensin her tarafi ince altin yapraklarla donatilmisti. Günesin altinda isil isil bir görüntüsü vardi. Göz bebeklerinin yernde yakutlar parliyordu.
Heykel hakkinda herkes farkli övgilerde bulunuyordu. Sanatci yanin göstermek isteyen bir belediye meclisi üyesi, heykeli övmek icin
Bu, bir rüzgar gülünden bile daha güzel, dedi.
Bu sözleriyle cok ileri gittigini düsünerek etrafindakilere söyle dedi
-Güzel, ama rüzgar gülü kadar faydali degil.