Aziz Mahmud Hüdayi Ciltli

Insanlar vardir, daha yasarken mazi olmuslardir; insanlar vardir, üzerlerinden yüzyillar gecmis olmasina ragmen, gönüllere hayat bahseden nefesleri -asirlar öncesinden esip gelen bahar meltemleri gibi- adeta cennet rayihalari yaymaya devam etmektedir.
Tarih sahittir ki toplumlar, vahyin nrundan mahrum bir aklin karanliginda adeta el yordamiyla hakkati arayan feylesoflarin hastalikli fikirleriyle selamete kavusamamistir. Yine insanlik, kütüphanelerin tozlu raflarinda unutulan kara kapli felsefe kitaplarinin üzerine abanmis bilgiclerin bos hayalleriyle de huzur bulamamistir.
Insanligi hakik saadet ve selamete cikaran ancak; peygamberlerin ve onlarin varisleri olan alim ve arif Hak dostlarinin gönüllere hayat veren düsturlari olmustur.
Tarih boyunca Hak dostlari, bulunduklari toplum icin madd-manev rahmet veslesi olmuslardir. Zira onlarin gönül dergahlari; yorgun, mahzun, kimsesiz ve yarali kalpler icin adeta bir manev rehabilite merkezi vazifesi görmüstür.
Isi bozulan, evinde huzursuzluk yasayan dergaha kosmus; sohbetin, zikrin, tefekkürün manev ikliminde adeta rh bir tedavi gördükten sonra, yeniden müsbet bir enerji ve huzurla dolarak topluma dönmüstür.