Son Harabati

1930 bahari, yagmurlu bir gün, Üsküp-Kalkandelen yakinlarindaki kasabada, 20li yaslarini süren kimsesiz bir adam ölür. Ayni anda yakinlardaki dag köyünde kücük bir kizin kulagina dari tanesi kacar. Bu iki trajik olay, kasabada ve köyde yasayan ortak bir gecmise sahip ama iliskileri tamamen kopmus insanlarin sirlarini ve tarihe gömülmüs dramatik olaylari bir aciga cikarir. Etnik ve dinsel farkliliklarin düsmanliga yol actigi ne kadar dogruysa, hakiki dostluklarin hic bir gücle yikilamadigi da o kadar dogru, ask ise her zaman önündeki engelleri asamasa da kalplerdeki yerini hep korur.
Son Harabati, bu evrensel temalar üzerinde gezinirken, kendilerini daga sürmüs bir avuc insanin dogayla ve hayatla girdikleri amansiz mücadeleyi büyülü bir dille ve ustaca yapilmis bir kurguyla anlatiyor.
Osman Özbas, Türk romanina yeni bir soluk getirerek, köse taslarindan biri olabileceginin sinyallerini veriyor.