Tani Beni

Anna adi konulmamis bir dehsete kapildi. Kemal Beyin anlattiklarina inanmak istemiyordu. Kemal Bey anlatirken o yasananlari bir film sahnesi gibi aklinda canlandirmisti. Siyah yüzlü, korkunc gülüslü seytanlar, kafalarinin iki yaninda uzanan boynuzlari ve arkalarindan sarkan kuyruklariyla ellerindeki kürekleri yukariya kaldirmis bagiriyorlardi. Bedrettinin mezarina küreklerini savurmak icin gerideki seytanlar öndeki seytanlarla kavga ediyorlardi. Birden onlari insan seklinde hayal etmediginin farkina vardi. Kafasini sallayarak, böylesi bir kötülügü yapanlari nasil insan seklinde hayal edebilirdim ki diye düsündü. Bunlarin gercek hayatta olmus olma ihtimali bir insani delirtmeye yeter de artardi.