Dilimde Cam Kiriklari

Bugün, elli yedinci kisimi da görmüs oldum. Dile kolay, tam elli yedi yil. Acaba, elli sekiz de olacak mi Kim bilir. Belki olur, belki de olmaz Allahim, yillar ne de cabuk geciyor Genclik askim, akil almaz cilginliklarim, kizdirdigim annemin pesimden terlikle kosturmalari, ugruna canima kiymaya kalkistigim yakisikli Ayhan ve sonrasinda kocamla tanismamiz Hepsi, ama hepsi, daha dünmüscesine gözlerimin önünden bir film seridi gibi gecti. Genclik yillarim, cok renkli gecti. O güzel günlerimin gectigi mahalle, hala yerinde duruyor mudur Bilmiyorum. Mahallenin en güzel kiziydim ben. Liseyi zar zor bitirmek üzereydim. Annemin ikazlarina ragmen her sabah süslenir, kokular sürünür öyle giderdim okula. Laf atanlar, pesime takilanlar hic eksik olmazdi. Zavalli delikanlilar, abimin savurdugu yumruklara ragmen yine de vazgecmezlerdi. Her aksam, okuldan eve döndügümde elinde bir demet ve bir kutu cikolatayla beni istemeye gelmis görücülerle karsilasirdim. Hele bir tanesi vardi ki her defasinda reddedilmekten bikip usanmadan, inatla istemeye geliyordu beni. Sayisini ben bile unutmustum. Yirmi mi, otuz mu Karsimda kahve icmekten aciz, elleri titreyerek, dökmeden kahvesini yudumlamaya calisirken, ben de gülmemek icin kendimi zor tutar, bir yandan da annemin bacagimi cimdikleyerek beni susturmaya calismasina kizardim.