Meyve Hirsizi

Peter Handke, Son Destan adini verdigi bu romani yazmaya 1 Agustos 2016da basliyor. Yolculuk sahipsiz koydan cikip, dolambacli yollari takip ederek, arayarak seyrediyor ve dönüsü olmayan tek yönlü yolculuga cikan meyve hirsizi kadinin orada kalacagi ya da kalmayacagi ülkenin iclerine dogru ilerliyor. Destanin yaziminin son günü olan 30 Kasim 2016da Peter Handke, kadinin yolda karsilastigi inanilmaz ve esi benzeri görülmemis tehlikeleri söyle özetliyor Ülke icine yaptigi üc günlük yolculukta yasadiklari Tuhafti. Yoksa degil miydi Hayir, tuhafti. Ebedi tuhaf. Sonsuz tuhaf.
Kisacasi bir armagan bu kitap; cagimizin en büyük yazarlarindan birinin yaratisinda yeni bir dönüm noktasi daha. Martin Krumbholz, WDR Televizyonu
Peter Handke, gercekligi; uzun süre giyilmis bir cift yürüyüs ayakkabisi gibi özenle temizleme yetenegine sahip cilaliyor, fircaliyor, bir sanat eseri gibi parlatiyor. Ancak derdi allayip pullamak degil, onlarla yürümeye devam etme hevesi uyandirmak. Annemarie Stoltenberg, NDR Televizyonu
birinin bu dünyayi -belki hala katlanilabilir kilmak umuduyla- ne büyük bir sabir, dilsel ve eski moda bir sadelik ve neredeyse naif bir saskinlikla görebilmesi nasil da imrenilecek bir sey
Bernd Noack, Nürnberger Nachrichten Gazetesi
Meyve Hirsizi, her Handke eseri gibi, cok tuhaf bir kitap ve de tuhafliginin farkinda. Icinde olaganüstü ve harikulade seyler var ve modern bir Parsivalden bekleyebileceginiz gibi, hikaye anlaticiliginin iyilestiremeyecegi, ancak en iyi ihtimalle kapatabilecegi bircok yara da var. Richard Kämmerlings, DIE WELT