Ma¿a ksi¿¿niczka

Czytaj-c pierwsze rozdziäy "Mäej Ksi--niczki", odczuwamy déjà vu z dzieci-stwa. Pustynia, dziecko i zagubiony doros-y. Jeste-my pewni, -e za chwil- pojawi si- ch-opiec w niebieskim p-aszczu i poprosi nas o narysowanie baranka.
Jednak nic z tego. Pojawia si- dziewczynka o jasnych w-osach i od razu zabiera si- do robienia porz-dków. Uk-ada to, co zastäa rozrzucone. Poucza podró-nika, jak nale-y chodzi- po piasku. I robi to z tak rozbrajaj-c- pewnöci-, -e nasz bohater zdejmuje buty i sprawdza, czy rzeczywi-cie pustynia oddycha s-öcem, a stopy trzeba stawiä, gdy zamyka buzi-.
Po kilku próbach udaje mu si- opanowä sztuk- chodzenia po pustyni, chö burzy to cäe jego dotychczasowe döwiadczenie. I tak jest do köca podró-y. Gdy próbuje wracä do swoich nawyków, ponosi sromotn- kl-sk-, której zawsze towarzyszy perlisty -miech Mäej Ksi--niczki.
Miejmy nadziej-, -e mäych ksi--niczek nigdy nie zabraknie. S- wsz-dzie. Möe min--e- jedn- z nich, spiesz-c si- do pracy, lub mign--a ci jej twarz przylepiona do szyby.
*
Opowiadanie to polecam szczególnie tym, którzy byli pozbawieni dzieci-stwa. Przez kilka chwil wróc- do krainy prostych pytä i odpowiedzi. Odkryj-, -e pustynia "to miliony czüych dotkni--", a jeden uratowany -uk möe zbawi- -wiat. Przez moment, a möe jü na zawsze zostanie z nimi prawda, -e szlachetnym czynom sprzyja cäy wszech-wiat.
-- AUTOR