G. W. Leibniz Ile Samuel Clarke Mektuplasmasi

Leibniz-Clarke Mektuplasmasi diye adlandirilan yazismalar, Leibniz tarafindan kaleme alinan bes mektup ile Samuel Clarke tarafindan bu mektuplara cevap mahiyetinde yazilmis bes yazidan olusmaktadir. 1715 ve 1716 yillarinda yapilmis bu yazismalar, Leibnizin 1716da ölmesiyle kesintiye ugramis ve 1717 yilinda Clarke tarafindan yayimlanmistir.
Söz konusu yazismalar, bircok temel konuyu kapsiyor; ilahi azamet ve sonsuzluk, Tanrinin dunyayla iliskisi, ruh-beden iliskisi, özgur irade, uzay ve zaman, mucizelerin dogasi gibi metafizik ve teolojik konularin yani sira maddenin dogasi, atomlarin ve boslugun varligi, evrenin buyuklugu ve cekim kuvveti gibi daha bilimsel konular hem felsefi hem de bilimsel olarak ele aliniyor.
G. W. Leibniz ile Samuel Clarke arasindaki mektuplasmalari kuskusuz felsefi konular uzerine yapilan en önemli tartismalardandir. Bu yazismalar on sekizinci yuzyilin felsefe alanindaki en unlu ve etkili fikir alisverislerindendir. Leibniz-Clarke Mektuplasmasi, burada zikredilen meselelere dair gunumuzde yurutulen calismalarin anlasilmasi baglaminda da önemini hala korumaktadir.