Gramafon Avrat

Anasinin besibiryerdelerini, babasindan kalan iki dönüm tarlayi, Araplar Mahallesindeki eski evi satan her delikanli paralarini kusagina basip Azimeye geliyor ve bir gececik oynatmak icin Gramofon Avrati istiyordu.
Öteki avratlar hep yasli kadinlardi. Oyundan anlayan hovardalarin begenebilecegi bir oyun, ancak on bes yirmi senede ögrenilebiliyordu.
Fakat bu Gramofon Avrat... Bu kiz icin millet birbirini kiriyordu. Azime kizi oynatacak olanlarin akilli uslu olmalarina ne kadar dikkat ederse etsin, her oturakta muhakkak kavga cikiyor, silah atiliyor, adam vuruluyordu. Fakat seytan kiz, bunlarin hepsinden yakayi kurtarmasini biliyordu. Tam kavga alevlenip kendi yüzünden dövüsenler kendisini unutunca usulcacik sivisiyor, onu getiren ve asla kavgaya karismayan adamla beraber, kapinin önünde bekleyen arabaya atlayip baglar arasindan dolasarak Azime yengesine geliyordu.
Gramofon Avratin acayip bir huyu vardi
Bir gördügünü bir daha hic hatirlamiyordu. Ugruna evini barkini harcayanlari bile ikinci görüsünde tanimamazliktan geliyor, daha dogrusu sahiden tanimiyordu.