Son Oyun

Hollandada yasayan, Tiyatro Rastin kurucusu, burada cok sayida oyun yazarak, sahnelemis; yapitlariyla Amsterdam sanat cevrelerinin begenisini kazanmis olan Saban Ol bu ilk romaninda, cizmis oldugu epik cerceve icinde hayallerin gercekle olan iliskilerini saglam bir örgüyle isleyerek okuru sürekli yükselen heyecanli labirentlerde dolastiriyor.Bu yolculukta okurseyirci; bir tiyatro oyununu 157 kez seyretme metaforunun pesine takilarak, baslarinin üstüne dikilmis sürrealist olgulari ayaklarinin üzerine oturtarak -kimi zaman da oturtmayarak- absürd sahnelere dalar. Artik okurseyircinin gözünde, ucu bucagi belirsiz, her yere uzanan karmasik, kaotik, alaca renklerin birbirine girdigi, her an degisen, neredeyse iliklerimize kadar isleyen, okurkenseyrederken bizi alip götüren Kafkaesk bir tablo vardir.Yazar bu tabloya vurdugu firca darbeleriyle Türkiyenin toplumsal tarihini, sosyo-ekonomik yapisini, sisteminin elestirisini de ihmal etmez. Bunu cok katmanli, hayal ile gercek arasinda dolasan kahramanlariyla yaptiginda, bicimlendirdigi teatral dil, heyecan sarmalini daha da yukari cekecek, böylelikle okurseyirci her an tetikte durarak sayfalari cevirecek, sahneleri seyredecektir.Saban Olun bu ilk romani okurlari, seyircileri gibi heyecanlandiriyor