Havuz Basi

Deniz, adanin kiyilarini yer durur. Uzaktan motor sesleri duyarim. Bir kir kahvesinin sandalyesinde yüzüm sapsari; her gören Sana ne oldu böyle yahudiye sorunca cileden cikarak, kimseye görünmemeye calisarak dolasirim. ...
... SBasiniza tac ediyorsunuz. Siz yankesicileri, hursizlari bile hafiften seversiniz. Siz katilleri bile benden üstün görürsünüz. Korkarsiniz onlardan. Cezalarini cekip affedildikten sonra kahvelere girdigi zaman ayaga kalkarsiniz. Ben öyle kahvelerde, öyle muhtarlar, öyle zenginler, öyle ilgi görenler gördüm ki... ...
... Kendimiz olmadan, sesimiz duyulmadan baska birisine bir tek kisiye bir sey söylemek icin birtakim sifreler düsündük. Yazi sizin icin yazildi. Bu yüzden uyduruldu. Bir türlü Sseviyorum diyemedik.
Belki de ilk defa iki kol resmi, iki dudak resmi, sonralari kalbin bicimini ögrenince onun resmine bir ok batirarak derdimizi dökmeye calistik. ...
Havuz Basinda büyük usta dönemin insanlarini yine bize yalin bir dille, halk agziyla anlatmis. Zevkle okuyacagiz düsüncesiyle öykü tadinda günler dileriz.