Secme Hikayeler

Soguktan mi titriyordum, yoksa heyecandan, üzüntüden mi, bilmem. Havuzun suyu bulanik. Kapinin saatleri on ikiyi gecmis. Kanepelerde kimseler yok. Tramvay ne fena gicirdadi Tramvaydaki adam bir tanidik miydi, acaba Ne diye öyle dönüp dönüp bakti Yoksa kimseciklerin oturmadigi kanepelerde bu saatte yalniz pek basiboslar mi oturur Kimseler asik degil mi bu sehirde Kimseler, bir meydanin kanepesinde kimseyi beklemeyecek mi, yüzünü bir dakika görmek icin kimsenin
Sait Faik Abasiyanik kendine özgü yalin ve akici öykülerinde okuru sasirtan, insani ve dogayi bütün ictenligiyle anlatmaktan geri durmayan, her seyin merkezine insan sevgisini koyan bir yazar. Kökü kendinden olan bir yazar olarak Abasiyanik, cumhuriyet dönemi edebiyatimizda bir mihenk noktasi olarak belirirken cagdas öykücülügümüzün de temellerini atar.
Sait Faik Abasiyanik, öykücülügümüzün en özgün ve ayriksi seslerinden