Imam-i Rabbani

Nura hasret Hindistanin karanliklar icinde kaldigi zamandi...
Hicri 971 yilinda Miladi 1563 Delhi taraflarinda ancak erbabinin fark edebildigi bir kehkesan parlakligi belirdi. Gittikce koyulasan karanlik ve artan kasavet sebebiyle gözleri maddeye dönük olanlarin pek fark edemedigi bu parlaklik, Serhend Sirhind sehrinde sahabe samimiyetinin yasandigi bir evden geliyordu. Cesaret ve adalet timsali Hazret-i Ömerin yirmi sekizinci nesilden bir torunu dünyaya tesrif etmisti.
Baba Abdülahad Efendi gördügü müjdeli bir rüya vesilesiyle cocuguna Ahmed adini verdi. Yetismesi icin hususi bir itina gösterdi.
O zaman insanlara, yasadiklari hayata ve tasidiklari hallerine uygun lakaplar takmak yaygin bir adetti. Hindistani saran karanligin icinde manen ayin bedir hali gibi parlamaya baslamasindan dolayi Ahmede Bedreddin lakabi verildi. Hazret-i Ömerin hususiyetlerini müsahede eden hocalari ona Faruki sifatini verdiler. Hicr ikinci bin yilin baslarinda dinde tecdid hareketini baslattigi icin, Ikinci bin yilin yenileyicisi anlaminda Müceddid-i Elf-i San unvaniyla anildi. Ama insanlarin zihninde Kendini Rabbine adayan imam kanaati yerlestigi icin diger ad ve lakaplarindan ziyade Imam-i Rabbani adiyla tanindi.
Bütün unvan, lakap ve sifatlariyla Imam-i Rabaniyi tanimak, eserleri ve hizmetleri hakkinda yeterli bilgiye sahip olmak isteyenler icin bu kitap büyük bir firsat sunuyor. Yazarin kendine has akici üslubuyla bir nefeste, hayranlikla okuyacaksiniz.