Kabus Gibi

Mekan hapis olunca zaman da mahpus oluyordu...
Saniyeler akmayinca da hic düsünemez oldum. Böylece düsünemeyen insanlarin zamanda kaybolmus olduklari hükmüne vardim.
Dünyanin en eski ve en saygin sinema okulu VGIKten mezun olduktan sonra Türkiyeye dönmek ister genc ve hevesli film yönetmeni. Ancak ustasi endiselidir; onu Francis Ford Coppolanin yanina göndermeyi önerir, böylelikle yillardir hayalini kurdugu senaryosunu Amerikada cekebilecektir. O ise ülkesini secer.
Ustasinin korktugu basina gelir. Ne de olsa Türkiyede o bir kizildir. Üstelik komünist bir ülkede egitim görmüstür ve Türkiyenin bu ülkeyle bir egitim anlasmasi olmadigindan film yönetmenligi niteligi de süphelidir. Daha cok askeri egitim aldigi varsayilir ve iyi yetistirilmis bir KGB subayi olarak kurgulanir. Tabii bir de iyi derecede Rusca, Arapca konusabilmesi gercegi vardir. Böyle olunca da konusturulmali, itiraf etmesi saglanmalidir, dogal olarak bilimsel yöntemlerle
Askerde sakincali piyadedir, sivilde her daim kuskulanilan vatandas. Kimlik verilmez, pasaport talep dahi edilemez. Polis takiptedir. Yurtdisina kacamaz, intihar bile edemez
Sovyetler Birliginde gecen yedi yildan sonra döndügü Türkiye de degismistir. Askeri darbe olmus, toplumsal yapinin üzerinden silindir gibi gecmistir; degerler sistemi liberalizm sosuna bulanmis, kültürel doku yozlasmistir.
Yasamini sinemaya adamak isteyen okullu yönetmenin sansi da yaver gitmez. Cok sonra yine bir okul araciligiyla adim attigi Türkiye sinema pazari aldigi egitimin niteliginden fersah fersah uzaktadir.
Ezel Akay ona Hayatinin en kötü günü benimle tanistigin gündü derken haklidir ama en kötüler öyle coktur ki.
Sovyetler Birliginde sinema egitimi alip Türkiyede sinema yönetmenligi yapmak bir yasamin özeti olamaz ama her iki dünyayi da bir hayli anlatir.