Gül Kirigi

Siz hic, bir kis sabahina karsi, daha gün agarmamis, ezan sesleri duyulmamisken, genzinizi yakan kömür kokusunun cöreklendigi, kiremitlerin bazilari, bacalarin cogu kirik, seyrek ve siyah dumana bogulmus evlerine arasina yayilmis uykulu agir karanliktan, uykusuz agir kapkara trenlerin gecisini gördünüz mü Iste icimden gecenler böyleydi... Icime attiklarimi, dilimin ucuna gelse de hic cikarmayip yutmustum. Yuttukca kararmis, karardikca cogalmis, cogaldikca icimde bana yer birakmayan kelimelerim vardi. Icim yaniyordu, sesim yaniyordu, sessizligim yaniyordu. Icimden trenler geciyordu. Güller kirilir ve yok olurken yol acarlar hikayelere. Sonra dökülür hikayeler kalpten kiriga, kiriktan umuda, umuttan hayata, hayattan emege... Cünkü her gül bir akistir telassiz. Bu akisa sahitlik etmeye hazir misin