Stefan Zweigtan Aforizmalar

Ben, bütün o zaman boyunca yalnizca sende yasadim.
Bütün marifet buluttaydi ama herkes yagmura siir yazdi.
Ask, tedbirden yoksundur; düsünmez, sadece hayal eder.
Insan kendini kacak hissettikten sonra hicbir yerde özgür degildir. Icerde ya da disarda...
Kitapligim, benim kralligimdir ve burada mutlak bir kral gibi saltanat sürmeye calisiyorum...
Her gölge, ayni zamanda isigin cocugudur ve yalnizca aydinligi ve karanligi, savasi ve barisi, yükselisi ve düsüsü görenler hayatlarini gercekten yasamis demektir.
Bir kez kendini bulmus olan kisinin bu yeryüzünde yitirecek bir seyi yoktur artik. Ve bir kez kendi icindeki insani anlamis olan bütün insanlari anlar.
Siradan insan kaotik olanin daima can düsmanidir, sadece dis dünyada degil, kendi icinde de.