Alisilmisin Disinda - Öyküler

Beni bekleyenler caresiz, hircin, yorgun ve saskin... Saga sola kosuyorlar. Hareket halindeler. Söyleniyorlar. Telaslilar da Kapkara giysili benzerlerimle göz göze geliyorum. Hepsi de benden iri yapili ve ürkütücü. Yüzleri korkunc. Anlatmam olanaksiz. Igreniyorum. Kendimden ve benzerlerimden... Tabii bu kendimi zaman zaman sevmedigim anlamina gelmiyor. Icim disima cikiyor. Hicbir yaratigin yüzüne benzemeyen yüzler tasiyoruz binanin bu kisminda. Lanetlenmis gibi oluyoruz. Sevmiyoruz fakat buraya da gelmek zorunda oldugumuzu biliyoruz. Varligimiz icin gerekli bu. Binanin ön tarafinda hic böyle degiliz. Aynada siz kendinizi nasil görüyorsaniz, biz de birbirimize ve aynaya baktigimizda kendimizi sizler gibi görüyoruz. Nedenini bilemiyorum. Bilenin de oldugunu sanmiyorum.
Alisilmisin Disinda öyküler, aklindaki dünyanin kentine bilinciyle düssel bir yolculuga girisenleri, kendi sesini tutsak edenleri, babasiyla bütünlesenleri, tabulari iplesmis fotograf insanlari, sahteliklerin dünyasina karsi olanlari ve dahasini anlatiyor.
Tacim Cicek, bize baskalarinin düsünde oldugumuzu hatirlatip bu yaratima ortak ediyor; kim bilir...