AUTOPRZECIWCIA¿A W PRZEWLEK¿YM WIRUSOWYM ZAPALENIU W¿TROBY TYPU C

Zwi-zek autoprzeciwciä zwi-zanych z wirusem zapalenia w-troby typu C z okre-lonym obrazem klinicznym nie zostä wcze-niej ustalony. W niniejszej pracy przedstawiamy retrospektywne, opisowe i monocentryczne badanie przeprowadzone w okresie 14 lat (2002-2015), obejmuj-ce 236 pacjentów z CCH obserwowanych na oddziale gastroenterologii B szpitala La Rabta, podzielonych na 151 kobiet i 74 m--czyzn. W-ród naszych pacjentów 20% miäo co najmniej jedno autoprzeciwciäo. Przeciwciäa przeciwj-drowe (ANA) by-y najcz-stsze (16% przypadków) ze -rednim poziomem nie wi-kszym ni- 1/80 w 87% przypadków. Pozostäe przypadki to przeciwciäa przeciwko natywnemu DNA (N=21 przypadków), przeciwciäa przeciwko SSA (N=4), w tym 2 przypadki zespo-u Sjogrena, przeciwciäa przeciwko ATPO (N=19) odpowiadaj-ce we wszystkich przypadkach niedoczynno-ci tarczycy w zwi-zku z zapaleniem tarczycy Hashimoto oraz przeciwciäa przeciwko receptorowi TSH (N=1) w zwi-zku z chorob- Gravesa-Basedowa. Krioglobulinemi- odnotowano w 48% przypadków.

Tayssir Ben Achour: Assistenzärztin an der Medizinischen Fakultät Tunis, Universität Tunis El Manar, Fachgebiet: Innere Medizin. Diplom in viraler Hepatitis.