Kar Üsümesi

Hasan dede de bu kar sogugunun icinde kara lastikleriyle cikip geldigi belirsizliklerin dalginligiyla sobanin önüne oturup, tek kelime etmeden sigarasini icti. O gelinceye dek sobanin icinde yanmadan oradan oraya kivranan islak mese odunlari, Hasan dedenin gelmesiyle nasil olduysa bütün gümbürtüsüyle yanmaya basladi. Yaninca bedenlerini degil insanin icini isitan bir sicaklik yayildi. Insanin ruhunu isitan bir sicaklik yayildi. Insanin düsüncelerini, insanin kalbinin derinliklerini isitan bir sicaklik. Sonra gözlerini yanan atese dikip sessizligiyle bir süre oturdu. Hasan dede böyle oturunca herkes anlardi ki Hasan dede hikayelerini atese anlatirdi. Kimse duymazdi hikayelerini ancak durusuyla anlatirdi, sususuyla anlatirdi. Belki sararmis gözleriyle anlatirdi. Hasan dede anlattikca sobada yükselen ates kendi suretinden cikip tekrar kendi suretini yakan ateslere dönüsürdü de isinmaz denilen evler isinirdi. Esip gürleyen rüzgar isinirdi. Üsüyen kar isinirdi.