KAN KOKULU TOPRAKLAR

Uçsuz bucaks-z yemye-il ovan-n tertemiz havas-na barut ve kan kokusu kar--m--t-. Gökyüzü sanki yerdeki insanlara küsmü-çesine alaca karanl--- yüzüne peçe gibi örtüp kendini gizlemek üzereydi. Toprak üzerine saç-lan
kandan tiksinmi-, bu tiksintiyi kusmak ve d--ar- atmak için derinliklerinden gelen bir sesle ejderha gibi bö-ürüyor,
adeta ortadan ikiye yar-larak bundan kurtulmak istiyordu.
Kan kokusu sindi-i yemye-il ovay- soldurup ye-il rengi sar-ya çevirecek ve kurutacakt-. Ovada ölen yaln-zca insanlar de-il, toprä-n üzerini kaplam-- bitki, börtü, böcek, her -ey. Ova bu haliyle, yüzü sararm-- ve son nefesini vermekte olan veremli
bir k-za benziyordu. Cenge -ahitlik eden toprä-n üzerindeki bütün varl-k, sanki üzerine asit dökülmü- gibi yan-p kavruluyor, yavä yavä can çeki-erek ölüyordu.