Ates Ten Gölge

Ugur Deveci, Buzdan Top adli romaninin ardindan, okuru bu kez de Ates Ten Gölge adli öykü kitabinda on alti ayri öykünün evrenine cagiriyor.
Gücünü nahifliginden alan, her birinin kendi icinde bir derdi olan öykülerinde Deveci, eril ve hoyrat bir dilden alabildigine uzak üslubuyla bizi apayri insanlarin, farkli zamanlara ve mekanlara uzanan hikayeleri arasinda dolastiriyor. Yeri geldiginde, bir özlemi dindirebilmek icin kagitlara ormanlari yaziyor, bazen de eski trenleri yad edip, bitmeyen sona kalmadigimiz icin sükrediyoruz. Ismiyle müsemma olmayan bir agacin manzarayi kapadigi gerekcesiyle kesilmesinin yasini tutuyor, unutanlarin utancina ortak olmayi reddediyoruz. Icimizden disari cikmayi isteyen ama bundan korkan yasami fark edip ona kucak aciyor, Bir baligi kediden, köpekten ayiran neydi sorusuna kafa yoruyoruz. Denizi kaplayan dertle dertlenip, limonu agacindan düsüren mahzun kelebekle hüzünleniyoruz.
Bir an da olsa güldü, ben de güldüm, güldük, gülebildik hic utanmadan