Siirde Mekan - Mekanda Siir

Tanzimattan günümüze modern Türk siirinde, iirde Mekan Mekanda Siir poetik diyalektigi, mekan-insan, mekan-öz-ne, mekan-toplum agi icinde siir dilinin yogunluguna bagli olarak sürekli kendini yenileyip derinligini artirir. Özellikle Tanzimattan sonra Türk siir evreninde öznenin mekansal düz-lemde kendini insa etme veya benini kurma arzusu, bireysel ve toplumsal mekanlari; yeralanuzambosluk olmanin öte-sinde; yutucu, besleyici, ütopik, yalitik, kacis, bunalti, mutluluk ve özgürlük mekanlarini acimlar hale getirir. Mekanin dünya icre ve dünya disi varlik olmak isteyen siir öznesinin kimligi-nin konumlandigi yer olarak derin yeni algi ve olgu üretmesi, mekani zamanin icinde meydana gelen eylem, iliski ve olgula-rin özel topografik imgesel hafizasi yapar. Bu baglamda Tanzi-mattan günümüze modern Türk siirinde; insan mekan, siir mekanmekan siir iliskisi derin ve ic ice gecmis metaforik simge yüklü bir yapiya dönüsür. Bu dönüsümde sair-si-ir-mekan iliskisi bireysel, toplumsal ve poetik kökene oturduk-ca mekan geometrik ve cografik yer olmaktan cikarak ictenlik mekani haline gelir.
Insan mekan, mekan edebiyat, edebiyat siir ve nihayetinde iirde Mekan Mekanda Siir; tarihsel, kültürel ve sosyal acidan onu kuran kisi ve kimliklerin varolussal olgu, algi ve kavrayislarinin özel bellegidir. Biz de bu calismamizda Tanzi-mattan günümüze modern Türk siirinin algi ve olgu yüklü mekansal hafiza atlasini cikararak bireysel, toplumsal ve poetik tarihi gelisim, degisim egrisini kolektif bilincin bütünle-yen ekseninde vermeye calistik...