Yasamasiz

Kün Emriyle yaradilisin ilk günlerinden ayrimsizdi bu yasama.
Dört kitada dev yumurtalar catlayali, memeli yaratiklar dogurmaya baslayali beri bir bogusma. Yutulan yutulana. Bir olus halindeydi cevresi. O bu olusun ortasinda yutulmaya hazir. Kimse ayaginin burnuyla dokunmak istemiyor ötekine.
Vüsat O. Benerin kendine özgü karamsar ve bir o kadar da ironik
diliyle ölüm-yasam-yabancilasma ücgeninde kurdugu öyküler Yasamasizda bir araya geliyor. Dilinin tazeligini, kaleme alindigi 1957den beri koruyan, sesini zamaninin ötesine duyuran, her okunusta yeni kesifler sunan Yasamasiz, Bener yazininin alametifarikalarindan.
Eskiden de begenirdim Beneri, Yasamasizi bitirdikten sonra da
begeniyorum. Hikaye yazarlarimizin en iyilerinden belliyorum onu.
Calismasinin titizligini görmek kolay; bir hikayeyi bitirdikten sonra
yeniden baslayin okumaga, her seyin birbirine nasil baglandigini görürsünüz.
Anlasilmamis birtakim noktalar gercekten aydinlanir, cümleler
canlanir. Neye oraya oturtuldugu anlasilamayan sözler bütün
icindeki vazgecilmez yerini alir. Bu döngülülük, bu yerini bulmusluk,
gelisigüzel calismalarin ortaya koyabilecegi bir sey degil.
Bilge Karasu