Babil-Semiramis ve Nebukadnezar

Babil efsanelere konu olmus ve kutsal kitaplarin hepsinde yer bulmus bir kentti. Kentin yapiminda kullanilan kerpic malzemelerden ve cevresinde beslenen düsmanliklardan, kinden, nefretten yerle bir olmustu. Modern caglara kadar da izine rastlanmamisti. Arkeoloji bilimi 19 yüzyilin sonlarina dogru Babilin kalintilarini bularak efsaneden gercege dönüsmesini sagladi. Babilin Asma Bahcelerinin izi ise hic bulunamadi. Bu kentle adlari özdeslesmis üc isim vardir Nebukadnezar, Semiramis ve Büyük Iskender. Ancak Babillilere fikrini soracak olursaniz bu üc isimden daha önemli tek bir sey vardi Tuz. Kadim Babil halki icin tuz, altindan bile daha kiymetliydi. Yiyeceklerin korunmasi, lezzetlendirilmesi, derinin islenmesi gibi hayati öneme sahip yapisi, tuzu insanlarin temel ihtiyac maddesi ve ticaretin en kazancli unsuru haline getirmisti. Bu roman, bir tuz madeninin kesfi sayesinde Babil Kralliginin el degistirmesinden, Semiramis ve onun icin dünyayi fethetmeye hazir Nebukadnezarin azim ve hirs dolu serüvenine kadar giden bir hikayeyi konu aliyor. Babil herkesin bir seyler bulmayi umut ettigi bir kentti. Kimileri gücü, iktidari, serveti; kimileri de tanri Mardukun adaletini veya ölümsüzlügü ariyordu. Büyük Iskender burada ölümsüzlügü ararken aslinda ölümün kendisine sah damarindan daha yakin oldugunu nereden bilecekti Iste efsaneler diyari Babil böyle bir yerdi. Belki de degildi. Kim bilebilir