Sifirlamak

Hüsamettin Beyin son otuz yilda okudugu sadece vergi kanunlariyla, bakanlik tebligleriydi. Yazarlari, catik kasli, somurtkan, ciddi adamlardi. Oysa öykü ya da roman yazarlari, kadin olsun, erkek olsun, ciddi insanlar degillerdi. Düs orospulariydi. Kötü yola düsmüslerdi. Ama, el sürdürmez bakirelere benzerlerdi. Bazilari gercekten bakireydi. Ama fahise tavirlari takinirlardi. Tek tük olsa da, bunlarin bir de düzgün olanlari vardi. Ne var ki, bunlar da keciboynuzuna benzerdi. Ürettikleri bir damla bali tatmak icin, bir ceki odun cignemek gerekirdi. Kafa sagligina sahip öykü ya da roman yazarlarina, tarih icinde henüz rastlanmamisti. Roman okumayi hafiflik saydigi icin, Hüsamettin Bey bu timarhane tarikatindan uzak yasadi.
Bir muhasebecinin yasamini konu alan bu romanda da, bütün öykü ve romanlarinda oldugu gibi Yigit Okur, hüzünle kahkahayi atbasi kosturuyor.