Yeryüzü yäan-lmaz bir hâle gelmi-, hayatta kalanlar "Son -nsan -ehri" Lacivitas'ta s-k---p kalm--, yönetim hakk-n-n sadece Mima liderlerinde oldüu, insanlar-n ölmemek için tek bir çareye tutundüu kabus gibi bir y-l: 2020...
Neydi insanlar- hayata bälayan, gelecek ad-na hâlâ umutlu olmalar-n- sälayan -ey?
Öldürücü bir rutin e-li-inde performans göstermek. Yani sabahtan ak-ama kadar kusursuz biçimde, asla hata yapmadan ve sürekli istenilenleri yerine getirerek çal--mak.
H-rs-n, kibrin ve her türlü kötülü-ün ortas-nda bir kalbe sahip oldüunu unutmak...
--te bu soluksuz itaat ve hiç bitmeyen oläanüstü disiplin alt-nda her -eyi de-i-tirebilece-ine ve insanl--a yeniden umut olacä-na inanan tek bir insan vard-: Alaz.
O, bir taraftan verilen görevleri yerine getirirken di-er taraftan sürekli sorgulad-. Batakl-kta yäad---n-n fark-nda olsa da â--k oldu. Bitirilmesi gereken say-s-z i-e rämen yaralar-yla yüzle-ti. Kendi derdine derman bulamazken insanl--a derman oldu.
Bäar-yla bäar-s-zl-k aras-nda hissetti-i endi-e, onun her -eyiydi...
Mima, yäam-nda her zaman anlam arayanlar için e-siz bir roman.
Gerçe-in tüm ac-mas-zl---n- hissettiren gerilim yüklü bir distopya.
Her sat-r-nda sarsan, tansiyonu hiç dü-meyen, äklar- ve çocukluk yaralar-yla, çizimleri ve -ark-lar-yla kusursuz bir edebiyat resitali-