Bir Garip Eylül Aksami

Hüzün ve ask doluydu. Sonra yürümeye basladilar. Yagmur, sürekli bir piyanonun notalarinin arasindan gecercesine, hafif bir melodi ile yagiyordu. Dört bir yani kaplayan yogun karanliklar arasindan birer gölge gibi geciyorlardi. Birdenbire durdu. Gözüne yüksekte, agaclarin arkasinda kara bulutlardan yapilmis gibi karanlik bir sekilde duran bir kösk ilisti. Garip bir yerdi. Kösk tam bir karanlik icerisindeydi. Yalniz bir penceresinden los bir isik süzülüyordu. Kalbi hizla atmaya basladi. Kolundan tutup onu oraya götürdü. O, pencerenin arkasindaydi. O an sanki onu ölü bulacakmis gibi hissetti. Gözleri perisan bir bakisla dört bir yanini saran karanliklari, karanliklarin icinde birer heyula gibi duran agaclari izliyordu. Iki insanin da hayati gibi karanlik ve ürkütücü duran bu kösk bundan sonra onlarin bulusma noktasi olmustu.