Gölge Notlari

Farkindaligin bedeli de agir oluyordu; büyük bir sucluluk duygusuyla bas basa kalmakla cezalandiriliyordu insan. Öyle agirdi ki bu duygu, onunla mücadeleye tutusmak, bastan kazanamayacagini öngörerek altinda ezilip kalacagi bir savasa baslamak gibiydi. Her gün cigerinin parca parca eksilmesi ve ertesi gün yeniden ayni kaybi yasamasi gibiydi. Kaybedecegini basindan bildigi bir mücadeleye girismek yalnizca infazin geregi olabilirdi. Kazanani ve kaybedeni ilk anda belli olan bir savas. Yalnizlik icinde gecen ve asla kazanilamayacak bir savas. Ruhunda acilan bir kara delik gibi, hayata dair ne varsa cekip emen ama hic kücülmeyen koca bir bosluk gibi. Keskeler yiginiyla cig gibi büyüyen bir pismanlik. Bu sucluluk duygusu, belki egip bükmüyordu ancak insanin icini kemirerek yavas yavas tüketiyordu. Pismanlik, insanin kendi kendine yasatabilecegi en büyük cezaydi.