Güz ve Göc

Kendi derimi yüzüyorum,
Dara cektigim ruhumun meydaninda.
Atomlarima kadar cirilciplagim.
Ruhumdaki aciyi tenime tattiriyorum.
Tenimdeki aciyi da ruhuma...
Derimi tuzluyorum,
Kokmasin, cürümesin
Belki tekrar giyerim.
Tenim, bosalan kanimdaki aciyi,
Hiclik denizine akitiyor.
Zaman ve mekan
Anlamsiz birer ikiliye dönüsüyor
Ben, yeniden var oluncaya kadar bende.