Hic Kötülük Görmemis Gibi

Hic Kötülük Görmemis Gibi, yasamin görünenden daha yogun, hissettigimizden daha derin, kavrayisimizdan daha uzak oldugunu kanitlar nitelikteki öykülerle karsilasiyor bizi. Görünenin üstündeki örtüyü aniden cekerek bizi ciplak bir gerceklikle yüz yüze getirirken; okuru da bu saf gerceklik karsisinda bazen eli kolu bagli, bazense saskinlik icinde birakiyor. Hem bir ilk kitabin gizemini hem de üzerinde yillarca düsünülmüs bir eserin yogunlugunu tasirken; okuma hazzini damaginizda birakiyor.
Yalnizlik aksamüzerleri hissedilir, alacakaranlik basarken, hafif bir ates gibi sarar insani. Kah cilveli kah hircin, kendi kendine konusmaya, kendinle dolmaya baslarsin. Zamanla kendi kendinin can dostu olursun. Bir kere yalniz olunca insan geri dönüs yoktur. Artik en rahatsiz edici anlar yalniz olmadigin anlar olur; bir an önce yaninda kimler varsa cekip gitmelerini ve kendinle bas basa kalmayi arzu eder olursun. Sonra ic sesin baslar calismaya, sen de ayni yüzün birbirine sevdali iki gözü gibi ruh ve can olarak kenetlenirsin.