Ο ΠΛΗΡΗΣ ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΦΥΓΡΑΤΗΤΗ

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, οι άνθρωποι στην Ευρώπη έχτισαν δωμάτια ως επέκταση των αποστακτηρίων που είχαν σχεδιαστεί ειδικά για να αφυδατώνουν τα τρόφιμα από τη θερμότητα μιας εσωτερικής φωτιάς.
Το φαγητό στρώθηκε σε όλο το δωμάτιο, καπνίστηκε και στέγνωσε. Η έλλειψη ηλιακού φωτός και οι ξηρές μέρες κατέστησαν αδύνατο να στεγνώσουν τα τρόφιμα έξω, και αυτά τα εξειδικευμένα σπίτια έλυσαν το πρόβλημα για τους ανθρώπους που ζούσαν σε ένα δροσερό, υγρό κλίμα. Στα μέσα του 1800, αναπτύχθηκε μια διαδικασία ώστε τα λαχανικά να μπορούν να στεγνώσουν στους 105°F και να συμπιεστούν σε κέικ. Αυτά τα αποξηραμένα λαχανικά ήταν μια ευπρόσδεκτη πηγή διατροφής για τους ναυτικούς που υπέφεραν από μακρινά ταξίδια χωρίς φρέσκο φαγητό. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι στρατιώτες χρησιμοποιούσαν αφυδατωμένα τρόφιμα ως ελαφριές μερίδες ενώ υπηρετούσαν στο πεδίο της μάχης. Αυτά τα γνωρίζουμε σήμερα ως γεύματα έτοιμα για κατανάλωση (MREs).
Μετά τον πόλεμο, οι νοικοκυρές δεν βιάστηκαν να προσθέσουν αυτό το συμπαγές, αλλά συχνά άγευστο, φαγητό στην καθημερινή τους μαγειρική ρουτίνα και το αφυδατωμένο φαγητό δεν ευνοήθηκε. Ως παρασκευαστής που είναι επίσης κηπουρός, θέλω να χρησιμοποιήσω τα παρασκευάσματα του ντουλαπιού μου πέρα από τα φασόλια, το ρύζι, το σιτάρι και τα αυγά σε σκόνη. Η αφυδάτωση του μπόνους του κήπου μου γεμίζει το κενό που αφήνουν τα τρόφιμα που δεν μπορούν να κονσερβοποιηθούν και ένας καταψύκτης επιρρεπής σε διακοπές ρεύματος. Μια πηγή καθαρού νερού και η φωτιά είναι τα μόνα πράγματα που βρίσκονται ανάμεσα στην οικογένειά μου και ένα ζεστό γεύμα που παρασκευάζεται με αφυδατωμένα συστατικά. Αυτό το βιβλίο δεν είναι μόνο για έμπειρους κηπουρούς, ευσυνείδητους παρασκευαστές και ειδικούς συντηρητές.
Απευθύνεται σε όποιον αγαπά το φρέσκο φαγητό και θέλει να έχει το χέρι του στη διατήρησή του.