Kavusamadigim

Umma ki küsmeyesin;
Sahi mutluluk nedir söyle bana. Yalanlarin gölgesinde gecen bir hayat mi tutuklu yarinlarin
himayesinde ya da anlik bir heves ya da zihnin oynadigi bir oyun mu Kimi özlerseniz
özleyin; sevgilinizi, esinizi, kardesinizi, annenizi, babanizi, arkadasinizi ya da eski sevgilinizi
hic fark etmez, özlemek hep ayni hissettirir. Kalbin acir, ruhun yardim umar senden, bitsin bu
hasret diye... Okudugun her seyde özlem iceren sözleri bulur cikarirsin satir aralarindan
durmadan ve aklinin bir kenarinda hic solmadan bekletirsin hepsini. Özlem, sürekli gecmise
götürür insani. Orada, derinlerde bir yerlerde onunla yasadigimiz anlari cikarmaya calisir
dururuz... Birlikte yasadiginiz bu unutulmaz anlarin en güzel karesini, eski radyo tasarimli
bir cercevede ölümsüzlestirirken onu ne kadar özlediginizi anlatmanin en güzel yolunu
bulmus olabilirsiniz.
Özlemin üzerime agir, yoklugun cehennem. Özlemini anlatmaya ne zamanim yeter ne de
mürekkebim. Askin beni divane eyledi, özlemin deli. Sensiz öyle bir yerdeyim ki, Ne
durabiliyorum ne gidebiliyorum, Ne susabiliyorum ne konusabiliyorum, Ne ölebiliyorum ne
de yasayabiliyorum. Yoklugunun iki yakasini bir araya getirip; varligini ilikler misin
ömrüme Ben seni bir ömür kosulsuz beklerim, sen yeter ki, bir ihtimal belki gelirim de
yeter...