Jamal

Ama sokagin sesine kulak vermek degildir aslolan, o sesin bizzat kendisi olmaktir. Sokak özgürlüktür cünkü, özgürlük sokaktadir.
Onunla bir cöp bidonunun basinda tanistim; cekingen, utangacti. Ac oldugu her halinden belliydi, yine de cöpü karistirip karistirmamakta kararsizdi. Kapkara gözlerinin feri sönmüs, omuzlari cökmüs, dudaklari catlamisti. Cöpten bulup cikardigim ilk yiyecegi ona uzattim; tereddüt etti, gözleri doldu, bogazi dügümlendi. Verdigim misir ekmeginden isirirken onu adeta incitmemeye calisiyordu, belli ki nanin kiymetini biliyordu, nankör degildi yani. Birkac parca daha yiyecek tutusturdum eline; ilk defa gülümsedi, bembeyaz disleri yüzünü aydinlatti. Birbirimizin dilini konusamiyorduk, ancak iyiligin evrensel diliyle anlasmak zor degildi.
Düsenlerin, sürülenlerin, yersiz yurtsuz birakilanlarin, iclerinde bir anda tik diye bir seyler kopanlarin, acimasizca isleyen bir carkin dislilerinde ögütülenlerin son siginagidir sokak. Orada insan olmanininsan kalmanin, dayanismanin, bir dilim ekmegi paylasmanin mutlulugu da yasanir; yüzüstü birakilmanin, tepetaklak yere cakilmanin acisi da. Insanlarin en güzel hallerine de tanik olunur, en kötücül hallerine de. Ama sokagin sesine kulak vermek degildir aslolan, o sesin bizzat kendisi olmaktir.
Sokak özgürlüktür cünkü, özgürlük sokaktadir.