Sara

Sen ve ben ayni düsüncenin kavgasini veriyoruz, ölesiye vurusuyoruz ayni dünyanin cicekleri icin. Fakat iki ayri dünyanin insanlari gibi yabanciyiz birbirimize. Gözlerimiz ayni düsmana korku veriyor, ikimiz de tek yumruk olmustuk bize karsi olan her seye. Adimlarimiz ayni mahallenin baska sokaklarindaki kaldirim tasina basiyordu. Ikimiz de ayni bedendik fakat ruhlarimiz bir türlü yan yana gelmiyordu. Oysa ne kadar isterdim seninle ayni stranin icinde bir dize olmayi. Sanki ayni dizelerin icinde farkli bir anlamiz seninle. Halbuki ikimiz de ayni anlamin pesine düsmüstük. Ikimiz de karanlik bir geceyi aydinliga kavusturmak istiyorduk. Bu karanlik asirda tek aydinlik senin gözlerindi sara. Ikimiz de karanligin karsisinda savasiyorduk. Sen yildiz oldun, ben ise karanlikta yok oldum.