Eger Biz, Biz Olmasaydik Olabilecegimiz Diger Her Sey

Kimsin sen
Peki ya ben kimim
Yalniz miyiz bu koca evrende
Saril bana, öp boynumdan.
Ask olsun adi ama ask degil bu.
Görüyorum, hissediyorum,
Derinine isliyorum, icime isliyorsun.
Gözlerinin icine bakiyorum.
Seni taniyor muyum
Beni bilmiyorsun, nereden bileceksin
Öyleyse nereden geliyor bu his
Hic tanimadigim bu kadin,
Hic tanimadigin bu adam,
Ask gibi,
Ama degil gibi...
Ve olabilecek diger bütün ihtimaller gibi.
Ve sadece...
Sen gibi,
Ben gibi,
Biz gibi.
Marcos ünlü bir balerin olan annesini yeni kaybetmistir. Hayat hakkinda bildigi her seyi ona ögreten bu kadini kaybetmek, Marcos icin yasama sevincini kaybetmek gibi olur. Tam da artik hicbir seyin eskisi gibi olmayacagini düsünürken gelen bir telefon sayesinde Marcos hic kimselerde bulunmayan ve hatta gerceküstü bile sayilabilecek yetenegini tekrar kullanma firsati bulur. Ve bu, ona henüz hayattan vazgecmek icin cok erken bazi durumlara göre de cok gec oldugunu gösterir.