Zmiany i zwroty akcji na ¿otewskiej scenie t¿umaczeniowej

-otewska to-samo-- narodowa, która jest w du-ym stopniu skoncentrowana na j-zyku, polisystem literacki, a nawet sam j-zyk pisany s- w znacznej mierze wynikiem mi-dzy innymi t-umacze-. T-umaczenia odegräy wyj-tkowo wän-, a nawet kluczow- rol- w pocz-tkach -otewskiego j-zyka pisanego w XVI-XVIII wieku. T-umacze ksztätowali, kodyfikowali i modyfikowali -otewski j-zyk pisany. T-umaczenia religijne charakteryzowäy si- rygorystycznym podej-ciem do wierno-ci oryginäowi. T-umaczenia -wieckie by-y lokalizacjami -atwych w odbiorze, sentymentalnych niemieckich opowiadä. Równolegle z rozwojem literatury rodzimej w XIX wieku nast-pi-o stopniowe przej-cie od adaptacji do foreignizacji i wierno-ci jako g-ównego podej-cia. Podej-cie do t-umaczenia by-o wyränie wadliwe - -otewska opinia publiczna musiäa przyswoi- i przyswoi- sobie wszystko, co by-o nieznane. Kiedy rozpocz-to bardziej ambitne t-umaczenia zachodnich klasyków, zazwyczaj wykonywane przez wybitnych -otewskich pisarzy, tradycyjna wierno-- ust-pi-a. Po uzyskaniu niepodleg-o-ci, na pocz-tku XX wieku, liczba t-umacze- szybko wzros-a. Polityka t-umaczeniowa zmieniäa si- podczas okupacji radzieckiej i niemieckiej, a pod koniec XX wieku osi-gn--a postmodernistyczn- dojrzäo--.

Andrejs Veisbergs (prof., dr hab. filol.) pracuje na Uniwersytecie -otewskim. Jest autorem ponad 350 monografii, artyküów naukowych i s-owników. Jest konsultantem Oxford English Dictionaries i t-umaczem akredytowanym przez UE. Jego zainteresowania badawcze obejmuj- leksykografi-, idiomy, kontakty j-zykowe, t-umaczenia pisemne i ustne.