Hapishaneden Mektuplar

Her sey yitirildiginde ya da yitirilmis gibi oldugunda bile, ise yeniden bastan baslayarak, süknetle yeniden calismaya koyulmak gerektigine inandim. Her zaman, yalnizca kendine ve kendi gücüne güvenmek gerektigine inandim Benim moralim cok yüksek; isteyen benim bir seytan, isteyen de bir ermis olduguma inansin. Ne kurbani ne de kahramani oynamak istiyorum. Siradan, yalin bir adam olmaya inaniyorum; derin inanclari olan ve dünyada hicbir sey icin tükürdügünü yalamayan bir adam olmaya inaniyorum. 59. mektup, Carlo Gramsciye, 12 Eylül 1927. Antonio Gramsci 20. yüzyilin en özgün Marksist düsünürlerinden biriydi. 1926da fasist Italyan rejimi tarafindan tutuklanip hapsedildi ve on yili askin süre cezaevinde kaldi. Tutuklanmak onun icin beklenmedik bir olay degildi ama büyük cogunlugu hücrede, tek basina gecen yillar yasama direncinin her yönden sinandigi bir dönem oldu. Zorlu kosullara ragmen mücadele azminden ve entelektüel üretimden vazgecmeyen Gramscinin disariyla arasindaki tek bag haftada bir ya da iki kez yazmasina izin verilen mektuplardi. Ölümünden yillar sonra bir araya getirilen Hapishaneden Mektuplar, 1926-1937 yillari arasinda Gramscinin kaleme aldigi, bilinen 489 mektubun tamamini iceriyor. Bir entelektüelin düsünce dünyasini, insani yönlerini en acik bicimde sergileyen mektuplarin her satirinda kücük sevincler ve kederler kadar derin ahlaki ve entelektüel yargilar da yer aliyor. Cemal Erez ve Meral Erezin titiz calismalariyla, tamami ilk kez Türkce yayimlanan Hapishaneden Mektuplar, Antonio Gramscinin düsünsel mirasinin önemli bir parcasi