Uyku Cicegi

Son bir kez emekledigin günü bilemezsin mesela. Son bir kez emekleyip sonra ayaga kalkiverir insan. Son bir kez kaydiraktan kayar ve bunun da son oldugunu bilmez. Bir arkadasiyla son kez sokakta saklambac oynar ilik bir yaz aksami ve aslinda son saklambacidir bu oynadigi ama Bilmez iste bilemez Run Gülüzar Run romaniyla tanidigimiz Aysegül Kocabicak, bu defa eski ve yeni öyküleriyle bulusturuyor bizleri. Duru bir anlatimla yol aldigimiz her öyküde derindeki bilinmeyenler, inis cikislar, bazen yükselip bazen hic umulmadik zamanda bir kalbin en derinine inivermeler var. Bir pencerede, bir mezarlikta, bir duvar dibinde, bir perde arkasinda ya da bir soba kiyisinda bir anda tüm hayati sorgulayan hem sert nem nahif öyküler bunlar. Tüm bu yolculuk boyunca farkina variyoruz ki simdiki zamanin gölgesinde gecmisin izini süren her bir öykü kisisi önce kendisine sonra okura samimi bir el uzatiyor. Hayal kirikliginin umutla, uzun süreli yaslarin bir dönemecte ansizin yasamla yüzlestigi öyküler bir yandan icimize islerken bir yandan da tedirginlik veriyor.