Sabir

Dini kendi cikarlari ugrunda kullanan, halka cenneti vadedip bu dünyada zevk ve sefa icinde yasayan din adamlari Islam toplumlarinda her dönemde var olmustur. Mirza Elekber Sabirin yasadigi 19 yüzyilin ikinci yarisi ile 20 yüzyilin ilk ceyregi de bu sorunlarin ve cikarciligin var oldugu bir dönemdir. M. E. Sabir, Seyit Ezim Sirvannin 1869da Samahida actigi, medresenin aksine yeni usulde egitim veren; Rusca, Farsca ve pozitif ilimler gibi derslerin de okutuldugu Usl-i Cedit okulunda egitim almistir. Hocasi ve Üstadim dedigi, Fuzlden sonra gazel üstadi kabul edilen, toplumsal ve din konulu hicivleriyle taninan Seyit Ezim Sirvannin yolundan giden Sabir, toplumsal bozukluklari görmüs ve bunlara hicivlerinde yer vermistir. Bu durum tutucu, yenilik karsiti ve Islam dinini cikarlari ugruna kullanarak zaten arka arkaya yasanan depremlerin zor durumda biraktigi Sirvan-Samahi halkinin malini ve namusunu soyarak onlari daha da zor duruma düsüren din adamlari tarafindan Islam karsitligi olarak algilatilmistir. Bu durum sonucunda önce Seyit Ezim Sirvan, ardindan da Sabir kafir, Bab gibi suclamalara maruz kalmistir. Ancak her ne olursa olsun ne Seyit Ezim ne de Sabir yolundan dönmüstür. Kalem sahibi, koca yürekli bu iki sair, hicbir zorluk karsisinda yilmamis, halk ugrunda verdigi mücadeleye devam etmistir. Bu kitapta Mirza Elekber Sabirin aci dolu yasami ve mücadelesi konu edinilmektedir. Copyright